niemożliwe nie istnieje. 

Mój piękny ognisty rumak którego tak bardzo uwielbiam < 3

Jutro do Niego jadę, pomęczymy się trochę. Wolty, półwolty, serpentyny, ósemki, częste zmiany kierunku + przejścia do stój ze stępa, z kłusa, ze stój do kłusa. Mam też nadzieję, że przy galopie mną znów nie rzuci. Jutro chyba wezmę inne siodełko, nie skokówkę tylko zwykłe wszechstronne i pojeżdżę na dłuuugich strzemionach, o tak :) Przyda mi się też dużo ćwiczebnego.

Musimy dużo pracować żeby zwalczyć moje i jego usztywnienie. Bo z mojego usztywnienia podczas jazdy bierze się jego usztywnienie a dwaj sztywniacy to zło największe. Rozluźnienie.  To teraz będzie nasze główne motto.

W najbliższym czasie będzie kasiurka na ogłowie :) Tzn. jeśli uda mi się sprzedać statyw do aparatu. Oby tak.

No i czekam też na Mikołaja, oby przyszedł bo by się przydało kilka rzeczy.

Ale i tak najważniejszą rzeczę jest to, że mogę się tym koniem zajmować, że go poprostu MAM. Najlepsze co mnie dotychczas spotkało to właśnie ten koń [no nie licząc przyjaciół i familii ;)]

Kończę :)