A new beggining 

Cząstka mnie gdzieś tu jest

Często przychodzę tu po prostu popatrzyć

Powzruszać się i poprzypominać.

Jak to robię dotyka mnie

Wspomnienie i czasami ukłuje w pierś

A innym razem ściśnie przeponę.

Rozpoznaję was i dziwię się bo

W mojej pamięci jesteście tacy sami.

A jednak upływa czas ale mi nie śpieszy się.

Już nie.

Kiedy zamykam oczy jest jak w klanie - 

Nie ma do kogo się pożalić

Więc zaczynam żalić się sobie samej. 

Potem myślę czy warto dodać coś, ale

Czy nie zaburzy to równowagi?

Czy nie złamie jakiejś zasady?

Wtedy orientuję się

Jak bardzo się zmieniłam

I już wiem że utraciłam 

Cząstkę siebie samej.

W równe dwa lata od dodaniu ostatniego wpisu coś mnie natchnęło....