wherever you will go... 

07.11.12 rok i dwa miesiące <3.

Dla niektórych to mało, a dla niektórych długo, dla innych o wiele za długo, gdyż wolą wiązać się na chwilę, dla zabawy. W naszym przypadku jednak jest inaczej, bo przyszłość, którą intensywnie planujemy wskazuje na to, że chcemy wspólnie spędzić całe swoje życia. Oba zwykłe życia, które zmieniły się w bajkę przepełnioną cudownymi momentami. I nie piszę tu wcale, by się pochwalić, ale po to, by pokazać, że nie trzeba się bać prawdziwej miłości, bo daje ona więcej szczęścia niż samotność. Dokładnie rok temu nie wiedziałam co kryje się pod słowem "miłość". bo nikt do tamtego czasu nie był w stanie pokazać mi, na czym ona polega. Ale człowiek, z którym jestem teraz i którego kocham ponad życie jest mistrzem, jest zwycięzcą. To od niego nauczyłam się kochać. Kochać prawdziwie. 
Jestem świadoma tego, że wielu jest wścibskich, zakompleksionych, zdesperowanych, a przez to zazdrosnych hejterów, którzy są niesprawiedliwi wobec nas. I te osoby wiedzą, że właśnie o nich mowa. Bo kto inny ma to wiedzieć. Mimo to jednak jestem w stanie wykrzyczeć tym osobom w twarz, że kocham Pawła całym swoim sercem i jestem z tego dumna. Pozerstwo się szerzy, nawet wobec ludzi po których byśmy się tego nie spodziewali. Jednak to, co łączy mnie z moim cudownym mężczyzną przebije wszystkie obrzydliwe słowa rzucane w naszą stronę. 

Lubię Go. Lubię wszystko, co do niego należy, co Jego dotyczy. Lubię w nim nawet to, co w praktyce mnie denerwuje. Imponuje mi swoją siłą, optymizmem, szczerością i uczynnością, którą widzę nie tylko ja. Uwielbiam to, jak głośno pije, jak cieszy się, gdy zrobię jego ulubione danie, jak robi spoonge bob'a tylko dla mnie, jak mnie rozśmiesza swoimi tekstami, jak robi królisia. Po prostu kocham to, kiedy jest sobą, czasami nawet aż za bardzo. Niesamowite jest, jak dla mnie się poświęca, ile dla mnie robi i dla mojej rodziny, jak pięknie potrafi rozmawiać i jak wielki jest nie tylko siłą, ale i mądrością. Nigdy nie spotkałam bardziej dopełniającego swoich słów człowieka, a  przecież znam tylu ludzi. Naprawdę Go szanuję chociażby za to, że on szanuje mnie z całych sił. Szanuje moją wolę, zdanie, moje racje. Nie zawsze się z nimi zgadza i to całkiem normalne, ale zawsze stara się rozumieć i szanuje. Jest oryginalny i bardzo da się lubić. I cudowny jest fakt, że nie pali, nie pije, nie przesiaduje ze swoimi "kolesiami" jak inni, a jest bardzo lubiany. Kiedy zasypia ta moja mała frytka i spoglądam na niego, głaszcząc go po główce i pleckach naprawdę się wzruszam. Płaczę jak małe dziecko, bo nie mogę uświadomić sobie tego, że jest tylko mój, już na zawsze. Tak słodko śpi. Jak chłopiec.

Nigdy nie czułam czegoś tak potężnego do drugiej osoby i nigdy przez te przypuśćmy kilka lat nie dostałam tyle miłości, ile Pawełek dał mi w rok. Z dnia na dzień, z sekundy na sekundę kocham go coraz bardziej. Zawsze słyszałam o związku, w którym najpierw ta miłość jest a później po prostu znika. Ja doświadczam czegoś innego i jest to dla mnie pozytywny szok. I chcę go przeżywać całe życie, bo czym byłoby moje bytowanie na ziemi gdyby nie On. Człowiek, który sprawił,że moje życie stało sie lepsze. Nauczył mnie nie tylko kochać, ale także cierpliwości, współczucia, chęci do niesienia pomocy innym, spokojnego trybu życia. Motywuje mnie do nauki, która dzięki niemu przechodzi mi tak łatwo. Choćbym zadzwoniła o 3 w nocy, przyszedłby mimo iż ma problemy z nie spaniem. Tyle słodkości nie ma w sobie nawet 100kg cukru. 

Pamiętam każde nasze spotkanie, nasze początki , nasze niezgody i zgody, dnie pełne uśmiechu, pełne płaczu i miłości. Pamiętam wszystko! Chcę pamiętać. To najwspanialsze wspomnienia w mojej głowie. Chcę mieć z nim dzieci, o jego charakterze, niespotykanym kolorze oczu, karnacji skóry, jego pięknych ząbkach, słodkim nosku i policzkach miękkich jak pączusie :D No, chcę mieć kiedyś w domu takiego małego Pawełka by jak mój dorosły Pawełek pójdzie do pracy, ten malec mógł mi przypominać, że jest i że będzie choćby przez nasze maleństwa. 

No, to dzięki, że mogłam wyrzucić te piękne uczucia z siebie, że mogłam was zaciekawić lub nie, jak to jest u nas. Jeżeli wam to imponuje to fajnie, jeżeli was to irytuje fajnie. Każdy ma swoje zdanie i nie krytykuje tego. Miłego czytania :D
a Ciebie Pawełku kocham! <3