what I've gave 

przed dwunastą we wtorek zaczęłam się zastanawiać nad skonstruowaniem biurotomowej bomby jednostkowego rażenia. rzecz jasna, nie zrobię nic podobnego, ale przyjemnie jest snuć wyobrażenia na temat zdematerializowania jednej z uporczywych osób. spokój w biurze to bardzo nietrwała i delikatna kwestia - w jednej chwili panuje absolutny, pełen harmonii nastrój, w następnej - masz ochotę przybić baranka z najbliższą ścianą. wchodzisz pomiędzy goryle, więc powinieneś zachowywać się jak one, ale ja preferuję tylko okazjonalne przejawianie właściwych im instynktów. w zgodzie z samą sobą zbieram prowiant, buduję szałas w dziewiczej puszczy i przeczekuję najgorsze. a o szesnastej nastaje wyzwolenie, więc czym prędzej opuszczam kryjówkę.

w październiku czeka mnie nowa przygoda, której jestem więcej niż ciekawa. pragnę zatrzymać ciepło i krótkie noce, ale jednak chciałabym już zmierzyć się z nowym zadaniem. moje ambicje zasługują na odrobinę czułości. w ramach rozpieszczania ich oraz dozgonnej, bezbrzeżnej miłości do nauki języków obcych, kieruję się na filologię norweską. to uhonorowanie mojego krótkiego, lecz jakże płomiennego, romansu z tamtejszą kulturą. robię przysługę kilkunastoletniej Dominice, nie ma za co, kochana. może to mnie w końcu skutecznie obudzi i wypchnie poza studnię wypełnioną po brzegi marazmem.

a JEŻELI i to rozwiązanie okaże się bezowocnym pomysłem, kupuję paralotnię.