Och, ach, ech, ich ;3 

Z tej strony po raz kolejny piękna, inteligentna i skromna Martyna Emilia Masiak...

Właśnie odkryłam, że wolę pisać na photoblogu Damiana, niż na swoim...

Być może to dlatego, że tutaj notki wychodzą pozytywne, a nie przepełnione porypanym pesymizmem...

Amen... 

Więc ten jakże mądry mężczyzna (Damian) dostał się do szkoły, do której chcial się dostać (i każe mi o tym napisać, podniecony tym wspaniałym faktem)... 

W poniedziałek jedzie ze mną do Tary <3 

Pod namiot *.* 

Także będę wśród niesamowitych koni (i innych zwierząt) z Damianem, lepiej być nie może ;3

Ale, ubolewając stwierdzam, iż muszę nauczyć go kilku czynności (jak na przykład trzymania wideł, czy obsługiwania się łopatą xD) 

Jejejej, jak się cieszę :3 

W końcu znowu będę mogła spędzić trochę czasu w najlepszym miejscu, gdzie najbardziej bezbronne istoty uciekły przed śmiercią, nauczyły się na nowo żyć... 

Wydaje mi się, że uogólniając to wszystko, całą chwilę obecną - jest dobrze... 

Kończę tą jakże fascynującą notkę i żegnam się z Wami, Drodzy Ludzie...

                                                                                                                                            SŁOWA NAPISANE PRZEZ JESUSA...