Zupełnie normalne miejsce 

Drogie dzieci, dzisiaj opowiem Wam bajkę.

Dawno, dawno temu, a dokładniej jutro była sobie pewna dziewczynka. Ta dziewczynka miała na imię Biruta. Imię wzięło się stąd, że była córką miejscowego drwala i lokalnej kretynki i jest to dźwięk, jaki wydał ojciec potykając się o koze kiedy obudzil się rano po ślubie i zobaczył z czym się ożenił.

A sama Biruta, miała poważną wadę. A nawet dwie wady. Fizyczną i psychiczną. Jej wadą fizyczną było to że nie miała rączek. A wadą psychiczną to, że była po prostu pierdolnięta. I chciała być stołem. 

Więc poszła do miejscowej wieszczki, ale jako że była pierdolnięta trafiła do miejscowej sprzedawczyni owiec. Tam odbył się dialog, ktory rozpoczeła Biruta

- Witam panno wszalko oświecona

- A owce chce kupić?

- A mym marzeniem jest aby stołem pozostać

- Stolec? Tutaj tylko owczy

- A to owczy stół może być?

- A bo ja tam wiem, za szopą leży

I tak oto Biruta zrozumiała że aby stać się owczym stołem, trzeba się położyć za szopą. Tak więc udała się w tym kierunku i za szopą zobaczyła kupę gówna. 

Ale jak i sprzedawczyni owiec powiedziała, tak i Biruta zrobiła i się położyła.

Lecz nie wiedziała że to magiczna kupa i jak rano się obudziła, to stołem była. 

Poszła do sprzedawczyni, aby podziękować za czyn, lecz ta przerażona, widząc chodzący i mówiący stół, wzięła siekierkę i zaczęła tańczyć walczyka. W rytm uruchomiła się radziecka bomba nuklearna skrycie skrywana w skrytce. Wybuch bomby, zabił biedną Birutę.

I to koniec tej bajki.

A jako że to bajka, musi mieć morał, to morał tu oto taki:

I tak umrzesz.