Obudziłam się dość wcześnie. Po otworzeniu ciężkich powiek przywitała mnie szarość. Nie byłam przyzwyczajona do takiej deszczowej pogody, tym bardziej, że Miami jest jednym z najbardziej słonecznych miejsc na Florydzie.

     Dzisiaj niebo zasłaniały burzowe chmury, z których padał rzęsisty deszcz. Wzdychając wygramoliłam się z łóżka i na paluszkach poszłam do łazienki, aby nie obudzić rodziców. Wzięłam szybki prysznic, umyłam twarz oraz zęby i ubrałam się w obcisłe jeansy i mój ulubiony zielony t-shirt. Wróciłam do pokoju i zaścieliłam łóżko, aby pomieszczenie wyglądało w miarę czysto. Do moich uszu dobiegł hałas porannego krzątania się w kuchni. Zeszłam na dół by zjeść z rodzicami śniadanie. Gdy stanęłam w progu drzwi zauważyłam, że coś jest nie tak. Ojciec stał przy kuchence ściskając w ręce jakąś kopertę. Co chwilę przygryzał wargę i mrużył oczy, najwyraźniej odczytując litery na owym liście.

- Co się stało? - mój głos odbił się od ścian pomieszczenia i dzięki temu zabrzmiał dość strasznie. - Rachunek za prąd?

- Dostałaś się do Creative collage of art. - Powiedział podając mi kopertę.


Wytrzeszczyłam oczy i przeczytałam tekst na owym liście, jednocześnie piszcząc i śmiejąc się. W życiu nie czułam się tak szczęśliwa, moje marzenie o rozwijaniu pasji jaką jest fotografia właśnie się spełniło.


- Mam nadzieje, że wiesz, ile taka szkoła kosztuje. Nie mam zamiaru wydawać tak dużo pieniędzy na kolejne twoje " widzimisię ". - powiedział ojciec.


Błyskawicznie poczułam jak radość zamienia się w żal i smutek.


- Jestem już prawie dorosła, nie zauważyłeś? Poradzę sobie, wyjadę czy Ci się to podoba, czy nie! - prychnęłam i z podniesioną do gry głową ruszyłam w stronę schodów.


Tradycyjnie po każdej kłótni wchodząc do pokoju, trzasnęłam drzwiami. Byłam zła na nich, że nazwali moją przyszłość " widzimisię "
i do tego nie liczą się ze mną i moją opinią!


Dlatego też, nie dam za wygraną i zrobię to, co potrafię najlepiej.