Śpij spokojnie 

Zawachała się z nożem w ręku. Mówiąc 'nie umiem, nie potrafię'. Tak bardzo chciała to zrobić, ulżyć sobie tak po prostu. Nic by jej już nie obchodziło. Ten głuchy świat, kruche słowa, obietnice, które już nie mają znaczenia. Przecież tak łatwo jest ją zranić. Udaje silną i twardą, a w głębi duszy rozpada się kawałek po kawałku. Na co komu te sztuczne uśmiechy? Żeby poudawać przed ludźmi , że wszystko jest dobrze, by nie zadawali pytań, przecież i tak się przed nimi nie otworzy. Nawet jeśli bardzo by chciała. Nikomu nie umie zaufać. W tym tkwi problem. Wszystko ją rozdziera od środka, sama nie potrafi sobie pomóc, tym bardziej nikt bliski czy obcy jej nie pomoże. Chwileczkę, ona nie ma bliskich jej osób. Nikogo do siebie nie dopuszcza&. Tragiczne, a jednak prawdziwe. Niedługo będzie już koniec jej historii. Sama się na to godzi, nie dając sobie pomóc. Życie bywa okrutne, lecz to my decydujemy czy chcemy w nie brnąć dalej, uczyć się na błędach, nie popełniać dwa razy tych samych. Najsłabsi odpadają, godząc się z nadchodzącym końcem. Najsilniejsi zostają, nie zawsze będąc silnymi, czasem tylko udają przed kimś, by być lepszymi. W głębi duszy tak naprawdę sami nie wiedzą co jest dobre. To ich przeraża. I teraz co jest lepsze? Być słabym tak prosto z serca nie wstydząc się tego, czy zakładać codziennie maskę przed życiem udając, że wszystko jest w jak najlepszym porządku, a gdy nadchodzą chwile samotności topić się w oceanie łez i krwi.

C o d z i e n n i e s i ę w n i m t o p i e i m a m d o ś ć.......