cierpliwość i wierność 

jeden krok do przepaści.... jeden by móc ponownie upaść....

         Wystarczająco sie zmieniło by żyć , dobrze żyć , jednak nie tyle by zapomnieć i zmienić uczucia. Jeśli chodzi o to wciąż jesy to samo jednak nabrałam dystansu . Istnieje granica ,którą bardzo łatwo moge przekroczyć i wszytsko wróci i bedzie tak jak dawniej czego nie chce. Bo teraz nauczyłam sie żyć , tak by coś jeszcze z tego życia czerpać. Jednak dalej jestem naiwna i łatwowierna. Mimo wsyztsko jestem dumna z siebie i z tego co osiągnełam. Z tego jak żyje , z kim i gdzie. Z tego co lubie na co mam ochote i o czym marze i śnie. Ten dystans , ta wiara w siebie i własne możliwości pozwoliły mi to wsyztsko osiągnąć. Uczucia pozostana w pewnym momencie je ukryje i nie pakarze , ale sa momenty gdy bede musiała je pokazac i kiedy nie dam rady sie całkowicie przed nimi bronić, To chyba nie możliwe że to sie zmieni., one nigdy nie znikną. Nic nie ma tak ogromnej mocy jak uczucia. Pogodziłam sie w więkoszci i jest mi z tym powiedzmy, że dobrze. Daje rade i niech tak zostanie , a nawet niech bedzie lepiej. Nie powiem , że nie ale zniszczyłam sobie przez to zdrowie i zmieniło mnie to na gorsze ale do tej pory sie staram zmienić i znowu mieć te dobre cechy co kiedys. Są też pozytywy. Gram na gitarze , jeżdze na łyżwach, podróżuje, mam dużo nowych znajomych, jestem szczera i uczciwa. Lato praca ale też żglowanie. Daje szanse innym nie skreslam wszystkich od razu tak jak kiedyś. Daje sobie pomóc i pomagam innym i zawsze wyjaśniam i dokańczam wszytsko. Ucze sie na błędach nie zawsze ale próbuje je dostrzec i coś z nimi zrobić porzytecznego.

       Fajnie jest tak wrócić i zobaczyć swoje postępy .

Zimo znikaj...