Wspaniałe uczucie spotkać człowieka bez którego nie widzi się świata. Pokochać kogoś takim, jakim on jest. Zaakceptować wady. Robić różne rzeczy bezinteresownie. Myślałam, że pozjadałam wszystkie rozumy. Miałam naście lat i myślałam, że wiem co to miłość, życie, że nic mnie już nie zaskoczy. Smutna, samotna, zbuntowana. Czy już dorosłam? Z pewnością dorosłam do szanowania ludzi, do prawdziwego kochania ich, rozmawiania. Jestem wdzięczna całym sercem za wszystko co mnie wcześniej spotkało (choć nie nauczyło zbyt wiele), bo doprowadziło mnie do miejsca w którym teraz jestem. Do człowieka którego szanuję nad życie, wspaniałego towarzysza mojej dalszej drogi. Kogoś przy kim czuję się wolna, mimo ograniczeń, które nie mają znaczenia póki on jest przy mnie. 

Nie przygotowałam się na to co nas spotkało, boję się przyszłości. 

Wiem tylko, że razem pokonamy największe mosty !! ( : 

Jeśli jest w Twoim życiu ktoś, kto potrafi zapalić w Tobie wszystkie zgaszone światła - nie puszczaj go nigdy.

  ~ jesteś moim wszystkim .