NOTHING. 

Wiecie co ? zawsze lubiłam zdjęcia. Robienie ich nigdy mi nie wychodziło, ale w internecie doszperać się mogłam zawsze do różnych zaskakujących zdjęć. Nie ważne co to było za zdjęcie. Zawsze lubiłam je oglądać. Wyobrażałam sobie, że wyglądam tak jak ta dziewczyna w długich kręconych włosach w kwiecistej sukience albo, że jestem właśnie na tej polanie z widokiem na całe miasto i oglądam ten zachód słońca. Doszukiwałam się siebie na tych wszystkich zdjęciach. Zazdrościłam autorom zdjęć (że akurat tam byli) jak i ich bohaterom...że to właśnie oni są na tym pięknym zdjęciu.
To są już dwie główne cechy mnie - wieczna marzycielka i zazdrośnica.
Uwielbiam marzyć...zawsze miałam głowę w chmurach, w dzieciństwie wymyślałam najróżniejsze scenariusze podczas zabawy misiami, a na szkolnych lekcjach byłam wiecznie nieobecna ku niezadowoleniu nauczycieli.
A gdybym miała to wszystko o czym marze? czy dalej potrafiłabym marzyć ? Chyba nie, wieczną marzycielkę mogła by zjeść próżność i moje wewnętrzne dziecko też zostało by zjedzone.
Dlatego cenie sobie tą cechcę, cenie sobię swoją kreatywność...która niestety siedzi we mnie i żadko udaje jej się dojść do głosu - czynu.
Zazdrość ? Temat rzeka więc powiem tylko tyle, że zazdrość jest dobra jeśli skłania nas do czynu, motywuje do działania...i wcale nie chodzi o wydrapanie oczu tej zołzie, która ma tą super bluzkę.
Chodzi o to by osiągnąć samej sobie to czego zazdrościmy, własnym trudem. Wtedy zazdrość zmienia się w wygraną u samej siebie ,samoocena skaczę w górę i czujemy że potrafimy,możemy i wszystko staje się ciut łatwiejsze.

Jestem wiecznym dzieckiem, które nagle stało się dorosłe. Które patrzy na wszystko inaczej, bo musi..Bo bestroska minęła.
Jestem więc dorosłym dzieckiem, które tylko dzięki marzeniu wierzy, że coś się zmieni i będzie lepiej..
a zazdrość jest motywacją.



Opowiedzieć Ci piękną historię?