mogę to napisać tak najprościej, najbanalniej?

tęsknie za Tobą cholernie

w mojej głowie jesteś czystą perfekcją, Twoje rysy twarzy tak czyste, usta delikatne jak liść paprotki, nigdy nie porównałabym czyiś ust do paprotki, ale Twoje usta sa paprotką

pamiętam drapanie po plecach, gdy zakrztuszenie się winem doprowadziło do pierwszych pocałunków

gdzie teraz jesteś? jest tam ktoś jeszcze?

nie ważne, możemy być jak z książek Bukowskiego

jednak chcę do Berlina autostopem, jedźmy do galerii, wychodźmy na rusztowania, mówmy po niemiecku proste słowa, słuchajmy Niwei bez końca, smarujmy się obficie tłustym kremem, budźmy w nocy dotykiem razy sześć, palmy papierosy gdy za oknem cisza przerywana jękiem, niech pokój będzie na ostatnim piętrze

przecież nie skończyliśmy

chodź, (s)kosztuj mnie do końca