|Stęskniony każdy oddech| 

mój kochany

dziś odczuwam wyjątkową pustkę, wyaljenowanie, słabość

wydaje mi się że jednak nie pasuje do świata w którym egzstuje,

egzystuje bo nie nazwę swojego szarego bytu życiem

coraz częściej zastanawiam się nad odejściem 

gdzieś gdzie już nigdy nikt mnie nie zrani

gdzie ja nie zrobię czegoś czego mogła bym żałować

gdzie wszyscy są sobie równi i nie ma podziałów

gdzie nie ma ciebie 

nie ma nawet myśli 

nie ma wspomnień

nie ma nic

chciała bym by taka kraina istniała nie tylko w mojej głowie

chciała bym chodź na chwile znaleźć się w niej 

poczuć słodki smak niebytu który mogę sobie tylko wyobrażać 

wiem że nie jest to trudne 

lecz tak bardzo się boje zrobić ten pierwszy krok

boję się zasypiać z myślą że już nigdy się nie obudze

nie wstanę z uczuciem żalu do świata za to że się obudziłam

nie zapale w pośpiechu papierosa 

nie zaciągnę się dymem nie myśląc o niczym

nie wypije porannej kawy którą już od tak dawna mam zamiar odstawić

nie zrobię makijarzu którego tak bardzo nie lubię robić

nie będę mogła narzekać na świat

i prosić boga o to by mnie z niego zabrał

nie będę mogła spotkać ciebie...

nie jestem w stanie zasnąć

boje się tego za bardzo

boje się że stracę to czego tak bardzo nienawidze...

nienawidzę... i kocham