Połamane kwiaty

Nie chcesz, nie rozumiesz 
Tego co mówię, ty nie przyjmujesz 
Stoisz z boku, ja w amoku 
Jestem jedną myślą, ta myśl jest słowem 
Jedynym napędem, myśl jest powodem 
Tego, że jestem, że żyję 
Wyrzucam paranoję, którą umysł kryje 
Nie mam dla Ciebie nic poza sobą 
Nie mam dwóch twarzy, nie jestem tobą 
Nie potrafię rozśmieszać do bólu 
Skurwielu nie przebijesz głową tego muru 
Słyszałem te słowa sto tysięcy razy 

Nie chcę zrozumienia, pocieszenia 
Iluzji istnienia, pustego uwielbienia 
Jestem kim jestem, inny nie będę 
Z tobą, bez ciebie - decyzje podjęte 
Czekasz na Mesjasza, na cudowne zbawienie 
Twój bunt w telewizji, twój błysk i olśnienie 
Dzisiaj mnie kochasz, jutro nienawidzisz 
Dzisiaj mnie pragniesz, jutro się wstydzisz 
To jest mój krzyk, mój głos, moje życie 
W tych słowach chcę słyszeć serca bicie 
ciągły sygnał jest początkiem końca 
Człowiek - roślina - myśl konająca 
To głos ostatni, ja tak się czuję 
To nie dla Ciebie, nie wytrzymuję 
Bez znieczulenia sam siebie zszywam 
Tracę siły, czuję że przegrywam