Blee

Dziś czuje się jak gówno. Przelezałam większość dnia.

Zmusiłam się na 30 min rowerkiem że łzami w oczach.

Jestem wykończona, od miesiąca nie mam ani sily ani ochoty na nic.

Jak to długo będzie trwało? Zawsze mijało po paru dniach.

Miesiąc bez Ciebie. Nie mogę sobie wybaczyć że zabrakło mi odwagi na tą rozmowę. 

Nie mogę sobie wybaczyć, że straciłam Cię przez moją niedojrzałość. 

Musiałam stracić wszystko by do mnie dotarło że to droga do nikąd.

Że nigdy nie ucieknę od tej traumy jeśli nie wykrzycze tego z siebie.

Krzyczę w środku ale nikt nie słyszy, nikt nie chce słuchać. Nikogo nie obchodzę mam wrażenie.

Ta pustka jest najgorsza... Nie pamiętam kiedy miałam taką pustkę w sobie i obok siebie.

Czy będzie jeszcze nam dane usiąść i porozmawiać? 

Dziś już łez mi nie brakuje...