Samotna i zagubiona upijam się własnym cierpieniem. We krwi skąpana, poraniona boś Ty dawniej mym ukojeniem... Ślady na moim ciele, ślady na moich rękach, dla mnie znaczące tak wiele, bo to blizny po moich mękach... Me serce kona bez Twej miłości, I krzyczy "Szalona! Żyj teraz w samotności!" Lecz ja tak nie umiem, Bez Ciebie mi źle... Już wszystko rozumiem, Muszę zakończyć życie swe... W jeziorze gorzkich łez, zatapiam się... Nadchodzi mój kres, bo już nie ujrzę Cię... chcialą bym kiedys uciec z tego popierdolonego swiata zeby mnie nikt nie szukała a najlepiej zeby nikt nie zauwzył tego ze zniknełam czasami zawiązuje petle na szyi chce skoczyc ae cos mnie powwstrzymuje czy to strach czy obawa przed smiercią??