Otóż nie jestem dobra w pisaniu tak owych `wyznań` czy też szczerych wypowiedzi. Jednakże na będzie to dla mnie problem. Bo to co się czuje, nie jest ciężko przelać na papier, czy wypowiedzieć. Fakt, faktem, może nie wyjść to dobrze, ale postaram się, aby było to jednak dobrze napisane składniowo jak i językowo No to zacznę od tego.. Hmmm... Pamiętam jak to nastało tej pamiętnej soboty to było 16-go listopada 2013 roku, jak przyszliśmy w sumie przyjechaliśmy do pracy na godzinę 14 i tworzyliśmy wtedy stojaki. Co chwilę `wpadałyśmy na siebie`. Wtedy do mnie doszło, "ej Monia ogarnij się, przecież czemu wy w ogóle nie rozmawiacie, tylko jakieś tam przepraszam." ;D No to nic, zaczęła się zaczepka. Fakt, faktem ja trochę nieśmiała osóbka jestem, ale z adhd i zrytą banią, ale nie ważne miałam tu o czymś innym pisać.
No tak, za co ja Cię lubię?
- może za to, że jesteś
- za to, że pomimo mnie nie znając potrafisz mnie wysłuchać
- potrafisz wesprzeć
- i ogólnie
- nie da się wytłumaczyć tego, dlaczego się kogoś lubi
- po prostu jesteś chyba, moją bratnią duszą, że potrafiłam się od tak otworzyć przed Tobą
- że mimo przeżyć, potrafisz nadawać innym śmiech na twarzy
- że jesteś twarda i silna, rzadko co się poddajesz
- no nie wiem, nie da się określić tego, co się czuje, w tak banalny sposób.
Czasem rozum nie nadąża za sercem, a serce często prowadzi do szczęścia, jednak nie wiedząc na jak długo. Ale trzeba się cieszyć, z życia i doceniać to co się ma. Patrzeć się na to co się czuje, nie co inni Ci wbijają do głowy. Zaś uciekłam z tematu, ale chyba to co powinnam napisałam? No tak, mam nadzieje, że kontakt nam się nie urwie. Bo jesteś ZAJE*ISTA dziewczyna!
Fakt, faktem przeżyłam trochę rozczarowań, ale mam nadzieję, że nie będzie prędko  następnego. :) <3
Wiem, że Ci nikogo nie zastąpie, a nawet nie mam zamiaru , po prostu chcę żebyś wiedziała, że pomimo tego co jest, co było, co może kiedyś będzie, możesz na mnie liczyć ;*

DZIĘKUJĘ

BYLE DO PRZODU.