Takie nic...

"...Każda łza uczy nas jakiejś prawdy..."

Mimo "nowego" towarzystwa nadal wracają wspomnienia, które chciało by się wymazać, bo o niektórych rzeczach po prostu nie da się zapomnieć... 

Myślałam, że z odejściem kilku osób, odejdą i wszytskie wspomnienia, ale nie bo po co... 

Za każdym razem kiedy mówie sobie tak to na prawdę koniec, mam wyjebane to gdzieś tam głęboko we mnie odzywa się coś i przypomina mi o tych zajebistych chwilach, a jednocześnie nie pozwala zapomnieć, nie pozwala zakończyć tego wszytskiego, co kiedyś niepotrzebnie zaczęłam...

Żałuję? 

Nie, ani trochę dlaczego mam żałować czegoś co wywołałao tak wiele uśmiechów, mimo, że nie raz powodowało łzy, mimo, że nieprzespane noce to była prawie rutyna, zawsze to było w tym coś zajebistego...

Powoli zaczynam coraz bardziej gubić się w swoim życiu...

Niby to przyznaję sie przd sobą i przyjaciółmi do pewnych rzeczy, mówię, że coś uwielbiam, że chcę, aby tak było, lecz gdy siedzę sama ze słuchawkami w uszach to zastanawiam się czy aby na pewno tak jest, czy dobrze robię, czy nie powinnam jednak mimo wszytsko zrobić inaczej... '

Serce cały czas ma inne zdanie niż rozum...

Dobrze, że chociaż w domu jest spokój no bo skoro mama się zgodziła to trzeba być grzecznym i w szkole jest luz, a co do tego to dziękuje gimnazjalistą za to, że piszą egzaminy i porywają mi nauczycieli i mogę się normalnie wyspać : D

PS: Miśki kochane gimnazjalne powodzenia życzę i mam nadzieję, że we wrześniu widzimy się w LO 2 : D

I znów znalazło się coś co oderwało mnie od rozkmin, wyjątkowo dziś od rozkmin nad sobą, ale to dobrze, bo wnioski do których doszłam nie są za kolorowe... 

No i wyjątkowo piosenka na zakończenie tego dnia:

WAŻNE <3

http://www.youtube.com/watch?v=88Nxkxor1U0