P

Czuję w sobie taką straszną pustkę. Ta pustka miesza się jednocześnie z ogromnym ciężarem jaki przyszło nam ostatnio nosić. Nie ma nic co by obecnie mogło tę pustkę wypełnić. Nie znajduję pomysłów, słów uczuć lub ludzi,

którzy byli by mi wstanie dzisiaj pomóc. Czuję ogromny żal, to lato nie jest takie jakie sobie wyobrażaliśmy gdy zimne wieczory zakrywały nasze nagie ciała. Tak mało jest spraw,

które cieszą, tak mało jest rzeczy, które są łatwe, które są potrzebne. Nie ptrzytrafisz mi się już nigdy, już tego nie chce. Chciałabym jedynie uciekać, zamykać oczy, zmieniać kraje, nie rozumieć czyich języków, odpocząć od wszelkich problemów. Powoli przestaje już mieć na to wszystko siłę, a może już jej nie mam. Przestałam czuć, że mogę się również Tobie przytrafić. Są granice, których nie powinniśmy przekraczać. Bardzo się boję, boję się o wszystko. Nie chce tam wracać, nie chce wracać do miejsc w których już byłam, w których bywałam nieszczęśliwa, ale gdzie są te wszystkie miejsca w których odnajdywałam szczęście ? Gdzie są Ci ludzie,

którzy dawali nadzieję ? Zostałam już całkiem sama. Sama ze swoją pustką.

pestki