i'm not human at all

i'm not human at all

chyba tu wracam, choć, szczerze mówiąc, nie wiem nawet w jakim celu

cóż, słowo "cel" - zaledwie trzyliterowe, zarówno w polskiej jak i angielskiej wersji, tak krótkie, a jednak potrafię zadać sobie nim tyle bólu, tak samą siebie nim prześladować, że ów "cel" zaczyna stawać się tylko moją (coraz bardziej prędką) śmiercią

siedzę we mgle i odpalam kolejnego papierosa; jedyny luksus, na który sobie mogę pozwolić w przerwach pomiędzy byciem czystym brudem

jestem brudna, zła i gniję, od środka, jak i od zewnątrz

jutro minie tydzień od kiedy mój mózg znowu zaczął być sztucznie stymulowany do wydzielania odpowiedniej dawki hormonów szczęścia

zanim cokolwiek zacznie działać prawidłowo, leżę zawieszona we mgle i zmagam się z jeszcze bardziej zakłóconym procesem myślowym, jeszcze mocniejszym emocjonalnym odseparowaniem od otaczającego mnie świata i mokrym snem (dość ciekawe przeżycie dla osoby, która zamiast się pocić, zawsze umiera z wyziębienia)

lubię przesadzać

nienawidzę siebie

ale to już nie przesada. chyba to jedyny wyjątek

Boże, niech to się skończy.

tak naprawdę śmierć skorupy, w której żyję i którą dażę najsłodszym rodzajem czystej odrazy, będzie tylko dopełnieniem aktu, który dawno został odegrany

śmierć mojego ciała będzie tylko epilogiem; moja dusza już dawno została pożarta przez buchające płomienie tego piekielnego ognia, w którym żyję od lat

Boże, niech to się skończy.

(nie wzywaj imienia Pana Boga nadaremno, dziecko, szczególnie, jeśli nie wierzysz)

Boże, niech to się, kurwa, skończy.

it's not your fault
 it's my own fault
 i'm not human at all
 i have no heart