"Jeśli z czymś się borykasz, rozejrzyj się dookoła, a zobaczysz, że wszyscy ludzie z czymś się borykają i że dla nich jest to równie trudne, jak dla ciebie." N. Sparks

Nienawidzę środy, od dzisiaj, ostatnie dwie były jak krok w przód i dwa kroki w tył. strach, strach mnie pokonał, nie byłam nieszczęśliwa, byłam wystraszona, tym, że stanie się to co się stało- miałam rację, tak bardzo chciałabym jej nie mieć, mylić się. Tak po prostu się mylić. Każdy ma jakieś plany, jakieś marzenia. A ja chciałam, żeby to było, naprawdę myślałam, że kwestią roku jest wspólny kąt, wspólne życie. I chciałam kłaść się spać i budzić się koło niego, kłócić się o poduszkę, robić głupie kanapki do pracy, oglądać jeszcze głupsze filmy, mieć głupie wspólne problemy, pojechać w głupie góry, oglądać gwiazdy całą noc, kłócić się o rzucone nie tam skarpetki, załatwiać sprawy po dorosłemu, śmiać się godzinami, czekać z obiadem. Chyba za dużo chciałam. Zdecydowanie za dużo. Mam cholerne problemy z mówieniem tego co czuje. Czasami duma nie pozwala spraw naprawić..Myślę, że nie ma gorszego bólu niż świadomość, że to co było , nigdy już nie wróci. Że osoby z którymi byliśmy blisko i nadal są ważni, traktują nas całkowicie obojętnie.