po prostu 2010.

Czekałam na ten dzień, żeby zwyzywać i zbluzgać dwatysiące dziesięć , więc mam .

Nienawidzę podsumowań, które powinno się czynić co dwanaście miesięcy.

Siedząc, jak co roku z kubkiem zabielonej i przecukrzonej  kawy , pustym edytorem tekstów, tylko przypominam sobie o tym stosie pomyłek, niepowodzeń które ciągneły się za mną. Każdy rok to osobna lekcja na temat życia, każdy miesiąc to inny tor przeszkód, każdy tydzień przybliża mnie do utraty złudzeń, a każdy dzień to tylko jeszcze jedna zapisana kartka. Nie wiem czy mam się czym chwalić - nie wygrałam w totka, nie poznałam miłości życia, nic się we mnie nie zmieniło na lepsze. 2010 zawsze będzie rokiem rozczarowań, zawodu i przegranej szansy.  Same potłuczone talerze i  kubki, zagłębianie się w tej całej beznadziejności.

Mam milion postanowień na następny. Liczę na cud , zakocham się bez pamieci, bez wzajemności najlepiej , nauczę sama sobie radzić z problemami, przestanę topić każdy dzień w kawie, zaprzyjaźnię się z samą sobą , przestanę ciąć sobie palce  krojąc chleb, zapomnę, zaakceptuję i zrozumiem, będę rozpieszczać , wezmę się wreszcie za siebie. Tyle rzeczy sobie obiecuję, tylu obietnic nie dotrzymam.

Postanowienia noworoczne, jak zwykle zostaną tylko postanowieniami