nie jestem zbyt wrażliwa.

W ten świąteczny wieczór nic nie przypomina mi  wyjątkowości, bynajmniej w odczuwaniu. Jak zwykle precyzyjnie malowałam kreski na powiekach, delikatnie tuliłam rzęsy tuszem, założyłam sukienkę mimo, że zwykle tego nie robię ( wtf , czemu wszyscy się na mnie dziwnie patrzą  ? ) , ale wiesz jak to jest ze świętami. Nie skończę dzisiaj ze łzami na policzkach, bo to nie pierwszy raz, kiedy to wszystko tak wygląda , bez magi , i z pełnym żołądkiem i . Będzie mi dziś brakować człowieka, którego obecność jest dzisiaj moim jedynym życzeniem. Są ludzie, bez których trudno się istnieje, których obecność jest tak rzadka, że to właśnie ona tworzy wyjątkowość takich właśnie momentów. Nie będę mówiła jak to tęsknię, bo chyba straciłam miarkę, chyba to akurat chwile, w których nagromadza się jej tak dużo, że aż śmieszna bywa wielkość oceanów, chciałabym się ulotnić jak dym z papierosa.