Zdjęcie wykonane: LG G2 mini.

Ktoś kiedyś mi po­wie­dział,

że to smut­ne

gdy codzien­nie z mo­jego ok­na widzę zachód słońca...

Dlacze­go? 

Bo przyk­ro codzien­nie pat­rzeć jak umiera dzień,

o wiele le­piej pat­rzeć gdy wsta­je;

jak po­ran­ne pro­mienie słońca prze­ganiają noc.

Szko­da tyl­ko, że wte­dy zaz­wyczaj ludzie śpią...


I ta­ka jest właśnie praw­da,

często nie widzi­my gdy coś się zaczy­na;

widzi­my to do­piero gdy już się kończy...

Paradoks tego zdjęcia polega na tym,

że słońce zachodzi zwiastując coś co się kończy,

natomiast widać też pąki zwiastujące coś co dopiero się zacznie.