Pamiętam te dni , gdy cały świat zaczynał się i kończył w twoich ramionach.

Wtedy wsłuchiwałam się w bicie twojego serca.

Mówiłeś , że bije tylko dla mnie

To pobudzało mnie do wszelkich działań.

Sprawiało ,że wszystko było takie świeże,nieznane.

Chciałam odkrywać to z Tobą.

Trwaliśmy razem w tej wędrówce.

 Często napotykaliśmy burze , ale nigdy się nie bałam.

Zawsze byłeś obok i chroniłeś mnie przed wszelkim złem.

Z czasem burze było coraz częstsze .

Niepokój zaczął wkradać się do mojego serca.

Mówiłeś  żebym nie szła za Tobą,bo to niebezpieczne, bo zmoknę,zachoruję ...

Ja mimo tego chciałam iść , ale Ty zamykałeś drzwi.

Zawsze wtedy miałam nadzieję , że wrócisz.

Pewnego dnia nie wróciłeś...

Teraz muszę uczyć się żyć na nowo.

Te dwa słowa które powtarzałeś mi codziennie zostały we mnie gdzieś głęboko.

Wplątały się w krwioobiegi i ciągle płyną do serca.

Tak bardzo brakuje mi twoich ciepłych dłoni , które odganiały wszelkie lęki i smutki...

Tak często się duszę...