Heaven

Nie ma czego podsumowywać. Przecież wszystko jest obłudne. Do tego stopnia, że jednostka szczera jest odpychana od hipokrytycznego społeczeństwa tylko z powodu bycia wychowanym w normalnych zasadach. I tak naprawdę gdzie jest problem? No właśnie - problemu nie ma. Choć szkoda i jednej i drugiej strony.

Zaskoczenie. Innej nazwy nie ma. Chociaż...
Znowu pustka. Ale tak naprawdę nie zdajesz sobie z tego sprawy. Widząc coś z zewnątrz nie jesteśmy w stanie określić co jest w środku. Może i dobrze. Tak naprawdę Twój cel jest niezrozumiały. Zmienisz świat - to fakt. Ale czy musisz w ten sposób? Czy to jest to co chcesz robić, czy tylko to, co uważasz za konieczne? Chociaż - tak - brawo, należą się Tobie gratulacje. Jesteś jedyną osobą, która to zauważyła i umiała nazwać. Pierwsza. Ile to już lat? Całkiem sporo. Należy się Tobie nagana za pierwszą przegraną w pierwszej bitwie. Choć chyba nie spodziewałem się innego wyniku. Raczej działałaś wg sugestii i czyniłaś to co trzeba było. Choć wiesz, że Twój zapach jest niemalże niezmywalny. Ale cóż - siła Twoja z otoczenia. A siła otoczenia z Ciebie. Straszna zależność, choć szalenie prosta. Ale dobrze, że jest, nie widzę zamiennika.

Życie w grupie ma jednak dużo więcej plusów niż samotnictwo. Plusy obiektywne i subiektywne. Znasz odpowiedź.

Boisz się. Naprawdę. I wiesz, że nie chcesz pomocy, bo czekasz aż sama to rozwiążesz. Ale jednocześnie nie przyznasz się, że sama to zrobisz. Taki trochę bezsens z twojej strony. Ale Królowo - nie umrzesz, wiesz przecież, że nikt Tobie na to nie pozwoli. Na pewno nie Twoje królestwo, które tak pieczołowicie tworzysz.


Krążę wśród pól, daleko od mojej jaźni, blisko wszystkiego, w ciszy określonej słowem, do przodu, pnę się - pnę się - pnę się! Lecz czynię to niczym siódmy wąż, cisza tutaj mnie nie uratuje. Ona zabija wszystko. Tak więc już dawno przegrałem.