3.

czasami nie masz obok siebie nikogo, komu mógłbyś powiedzieć,

co leży ci w głębi serca.

nienawidzę, kiedy ktoś wmawia mi coś, co nie miało miejsca, coś, czego nigdy nie powiedziałam. czasami jednak potrafię się opamiętać, zmienić nastawienie i starać się coś naprawić, obrócić to o sto osiemdziesiąt stopni, bez obracania się do tyłu, bez rozczulania się nad dotychczasowymi zasadami czy przekonaniami. jednak. chociaż nie zawsze wszystko zmienię, nie zawsze wszystko ułożę, to coś ulegnie zmianie i nie mam, co do tego, żadnych wątpliwości. wielbię ludzi, którzy potrafią mi to powiedzieć wprost, potrafią mnie zamknąć, kiedy będzie trzeba, nauczyć rzeczy, których nie potrafię, nie słuchać, kiedy mówię 'nie', tylko wciąż naciskać, nie zważając na moje zapieranie się, którzy bez względu na wszystko, potrafią mną potrząsnąć, choć wiem, że to nie jest łatwe. dlatego też ich wielbię. również za to, że mogą na mnie wpłynąć tak, że po chwili zastanowienia mogę góry przenosić, mogę odmienić to wszystko, co jest złe.