eMa. Sens.

Ona zawsze, bez względu na czas, wydarzenia, przeżycia w nas pozostaje. Nigdy nie przeminie, nie zniknie, nie zastąpi. Lecz zatraci w swoim znaczeniu, mocy, istnieniu, kiedy tylko pozwolisz, aby z niej kpili, bawili się, zniesławiali. Jest czymś za czym warto biegać, płakać, wydawać pieniądze, robić głupoty, wybaczać, przejeżdzać setki kilometrów, czekać. Miłość eM.

Nie wracajmy nigdy skąd nie wyszliśmy do końca cali. Nie spoglądajmy. Ale jeśli daje nam szanse, spróbujmy. Niszczenie nadziei w momencie kiedy masz ją w ręku jest okropne. 

Za błędy człowiek płaci, cierpi, często potem robi rzeczy, których nie chce. Ale to jest normalne. Zupełnie. Żałuje się, naprawia, wybacza, więcej nie popełnia. Stara się. 

Nie widzę już eM od tak dawna. Przyćmiło go coś, co nie może ode mnie odejść. "Zagubienie" 

Chciałbym, żeby wróciło eMa. chciałbym. Warto było czekać tyle miesięcy na chwile tego co było wcześniej. 

Nie powie NIE, ale nie da też odpowiedzi, TAK. boli.

Odnalazłem swój zawód, chleb. Idę w dobrym kierunku, tam czeka to na mnie. 

Pogubiłem się z uczuciami. zaczęły mną dyrygować, kpić ze mnie. Zabrały mi eM i a. Zabierają po woli mnie. A tak było blisko by ze wszystkiego eMa mnie uratowała. 

"Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było." - Mały Książę, od zawsze w poczuciu chyba Ja. 

Czytane książki nabierają po latach innych znaczeń, tych zupełnie lepszych. Nie będę szukał już, czekał. będę brał je garściami. Ułożył sobie plan i trzymał sie jego, swoich zasad i poczucia własnej wartości, że to co robię jest dobre, a ono przecież wraca. Być uczciwym wobec samego siebie. Kochać siebie samego.

Przyjaciele, często tego nie doceniam, jak wiele im zawdzięczam, a jak wiele bym stracił gdyby nie oni. kiedy łzy moczą jej włosy, kiedy zmuszam ich do słuchania klasyki, moich nerwów, marudzeń, kiedy przekładam wartości pieniężne nad dobrem. Kiedy widze siebie, a nie ich potrzeby i najważniejsze, kiedy ich nie widzę, kiedy oni tego potrzebują. 

Oni są, będą, a ja im dziękuje. 

Skończyłem edukacje. Nie czuje tego. Czuje ciarki na ciele, na start samolotu. Czuje już to ciepło, ten zapach, tych zadowolonych ludzi. Czuje HK <3

Zaskoczeniem dla mnie, jest obserwacja ludzi nie do końca mi znanych, ich zainteresowanie mną i tym co się dzieje z eM. To miłe. Ale dziwne. Niewiele jest takich osób. czuje wdzięczność dla nich. 

Chcę im wszystkim powiedzieć, żeby nigdy nie wrócili. Żeby zabrali to co mi chcieli dać, lub próbowali i więcej nie wracali już. 

To wszystko jest tak kruche, takie zmęczone i robione już wszystko na siłe. 

Nie ma radości z ważnych rzeczy. Jest tylko zadowolenie, twarde. niemiłe. 

Wszystko kręciło sie wokół eMa. zabierzcie to już. 

".. a lubisz mnie?"