Wszystko jest takie oczywiste a jednak samoistnie szuka, szuka, szuka słów.

Rzeczywistość przybrała barwy, kształty, które nawet nawet podchodzą pod mój gust.

W przenośni i nie - podobają się.

Mamy tendencję do idealizacji wszystkich i wszystkiego. Ten jedyny niczym książę na białym koniu; ukochany; aż po grób i takie tam. Bliscy, którzy każdego dnia się nie sprawdzają; gama kolorów wymyślnych historyjek przypomina mi długość nosa Pinokia.

Psełdo przyjaciele; swego czasu - skok w ogien i jeszcze więcej!

Bzdety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety,bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety i jeszcze raz bzdety.

Ogólnikowo mówiąc  - chaos.

Przykro się robi, jak patrzę, jak słucham, jak czuje głupotę ludzką.

bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzety, bzdety, bdzetybdzety, i takie tam...

Natomiast drażni, wyjątkowo drażni i irytuje egoizm panny A.

Jedyne czego potrzebuję to zatrzymania czasu - dla odpoczynku.

Zwykłego, prostego odpoczynku.

Z każdym dniem sączę jad w postaci ironii. Miejmy nadzieję, iż pewnego pięknego, słonecznego, wiosennego poranka najzwyczajniej w świecie się nim nie udławię.