Płetwal błękitny

Płetwal błękitny - król oceanów.

    Płetwal błękitny (Balaenoptera musculus), ssak morski zaliczany do rodziny wielorybów fałdowców z podrzędufiszbinowców, rzędu waleni. Największy przedstawiciel rzędu waleni, a także największe spośród wszystkich zwierząt, jakie kiedykolwiek zamieszkiwały kulę ziemską. 

    Osiąga przeciętnie 25-26, a maksymalnie 31 m długości ciała, ciężar przeciętnie ok. 120 t, maksymalnie do 200 t. Samice są większe od samców. Ubarwienie ciała błękitnoszare w nieregularne plamy, często posiada białawy odcień, który nadają mu pokrywające ciałookrzemki. W tylnej części ciała znajduje się mała płetwa grzbietowa, dolna część ciała w liczne bruzdy. W szczękach występują płyty fiszbinowe o długości do 1 m, czarno ubarwione, w liczbie 270-395 sztuk w każdej połowie górnej szczęki.

Szczęki mają sześć metrów długości, język osiąga wielkość dużego wołu i wagę do czterech ton. Średni ciężar pozostałych części ciała (w tonach): serce - 0,6, wątroba - 1, płuca - 1,2, krew - 8, kości 22, tłuszcz - 26, mięso - 56. Doskonale znosi znaczne różnice temperatury wody, spotykany jest we wszystkich oceanach. Żywi się skorupiakami planktonowymi zwanymi krylem. Ciąża trwa ok. 11 miesięcy, poród odbywa się w okresie zimy w ciepłych rejonach oceanów, do których samice wędrują, aby tam rozpocząć wychów młodego.

       Wieloryb ten sprawia wrażenie nierealnego ogromu. Można mnożyć jego rekordy: największe serce, płuca, wątroba itd. Jest to przecież największe zwierzę jakie kiedykolwiek istniało na Ziemi. Waży tyle, co ludność trzytysięcznego miasteczka, ma mózg o ciężarze odpowiadającym wadze mózgów tylko 6 ludzi. Noworodek tego ssaka ma długość 7m i wagę ponad 2,5t, czyli tyle ile dorosła słonica indyjska! Jednak ciąża trwa aż 2 lata. Wpływa to na wyraźne odgraniczenie okresów żerowania oraz wytężonej opieki nad jedynym potomkiem. Samice są większe od samców. Pod koniec tuczenia mogą ważyć 200t. Biją też wszelkie rekordy odchudzania, w czasie 7 miesięcy karmienia oseska tracą 25% masy ciała(ok. 50t!!!).Niestety od kiedy 100 lat temu wielorybnicy zaczęli używać szybkich łodzi i harpunów eksplodujących w ciele walenia zwielokrotniono połowy tych ssaków morskich, szczególnie nastając na płetwala ze względu na jego rozmiar. Do połowy XX w ubito tym sposobem 300000 tych olbrzymów. Gdy zostały przywiedzione na skraj zagłady w 1966r poddano je całkowitej ochronie. Ten gatunek do dziś odradza się wolno i nadal jest zagrożony.

     Noworodek płetwala błękitnego ma ok. 7 m długości ciała, a waży ok. 2,5 t. Samica karmi młode przez 6-7 miesięcy, przez ten okres podwaja ono niemal ciężar ciała, osiągając ok. 13 m długości, natomiast matka traci podczas karmienia dziennie około 170 kilogramów swej wagi, w ciągu pół roku stanowi to 30 ton, czyli czwartą część masy dorosłego osobnika. Płetwal błękitny prowadzi z reguły samotny tryb życia. Potrafi szybko pływać, osiągając podczas ucieczki prędkość 37 km/godz. Zanurza się na głębokość do 450 m i może pozostawać pod wodą do 2 godz. Podczas wydechu wyrzuca podwójny obłok mgły sięgający 15 m wysokości. Płetwale są najgłośniejszymi żywymi istotami na naszej planecie, wydają niskie dźwięki (o częstotliwości 20 herców) - praktycznie niesłyszalne dla człowieka - o natężeniu prawie 190 decybeli, które nawet słyszą z odległości 850 kilometrów. 

      Wskutek licznych polowań wytępiono do 1966 ok. 300 tys. sztuk tych zwierząt. Od 1967 płetwala błękitnego objęto całkowitą ochroną. Znany jest jeden podgatunek płetwala.

Na podstawie wikipedia.org