266.

Opowiadanie od  terrorka

- Założę się, że nigdy byś z nią nie chodził. - Powiedział jeden z jego kumpli. - Zakład, że będę z nią przez miesiąc ? - Zakład, ale przecież stary, twoja reputacja. Ty tu jesteś najładniejszy w szkole. Laski za tobą szaleją, a ona... taka z  poza marginesu. Taka dresiara, no, no chłopczyca no. - To co ? Udowodnię ci, że nie boje się wyzwań. - To ok. Umowa stoi. - podali sobie ręce i Kamil podszedł w stronę tzw, chłopczycy. :" była to wysoka brunetka. siedziała w kaszkietówce, która zakrywała niemal całą jej twarz. Miała na sobie czerwoną bokserkę i szare dresy z wysokimi trampkami. Włosy związane w kucyk. - Hej. - odezwał się. - Jestem Kamil a ty ? - Emilia... - Ładne imię. Dasz się może zaprosić na spacer ? -zamyśliła się. Nie wiedziała dlaczego taki szkolny przystojniak podszedł właśnie do niej. Cała szkoła przyglądała się tej akcji, a ukryty za rogiem kolega lekko się uśmiechał do kumpla. - No okej. - wydukała w końcu.  - Fajnie, wpadnę po ciebie o 18.00 .- Wiesz ,gdzie mieszkam ? - zapytała z ciekawością. - Tak. Widziałem kiedyś z kumplami jak wracałaś ze sklepu. - Aa... to ok. - To do zobaczenia. - odpowiedział i uśmiechnął się lekko. Od razu poleciał do kumpla. - I co niedowiarku.? - No ok. Teraz stary zaczynasz chodzić z chłopem. Pozdro. -zaśmiał się szyderczo i uciekł na lekcję.

                                                   ^

                                                   |

                                                   |

Część dalsza nastąpi w następnej notce. ; >>

A teraz życie jest mi tak cholernie obojętne. Na każde zadane pytanie, wzruszam ramionami i odpowiadam "nie wiem, chuj mnie to".

Są tacy ludzie , którzy zadali najwięcej bólu , a za którymi spoglądając rano w lustro najbardziej tęsknię. 

Na ekranie telefonu malutka koperta z napisem: Od: Frajer. Wciskam POKAŻ. treść: miałaś się nie poddawać. łzy stają mi w oczach. rzut telefonem o ścianę. chowam się do szafy. to koniec.

Nie zranisz mnie, bo ja nie mam uczuć. i cholernie mi z tym dobrze. 

Kiedy nie chcemy o kimś zapomnieć, zapominamy szybko. A kiedy ze wszystkich sił chcemy zapomnieć, nie myśleć o nim nie potrafimy zapomnieć. 

Nie wiem co się dzieję, a może nie chcę wiedzieć? Łzy mieszają się z krwią, ból z cierpieniem, a myśli z wspomnieniami.

Żyje, to wszystko. Źle czy dobrze, ale nie ode mnie to już zależy. Bo nie zawsze się żyje, jak by człowiek chciał, tylko jak się musi. 

- Najgłupsza rzecz jaką zrobiłaś?
- Urodziłam się, tego nigdy nie planowałam.