Szukam natchnienia. Im bardziej szukam, tym gorzej mi je znaleźć.

Pasowałoby porównanie... Jeśli uparcie gonisz zająca, prędziej

wysmarujesz sobie twarz krowim łajnem, upadając. Natomiast jeżeli

pozostaniesz obojętny dzikiemu zwierzęciu, stanie się on

twą własnością, sam oswoi się z twoją osobą, ciałem, umysłem...

Zdaje się, że tak samo jest z ludźmi. Im bardziej wchodzisz im w tyłek,

tym mają cię w nim głębiej. Gdy pokażesz, że jesteś wobec nich obojętny

wtedy oni zaczną nieświadomie ujawniać, jak bardzo im na tobie zależy.

Gatunek homo sapiens jest ślepy. Niestety.

Ślepy na ludzkie pragnienia, uczucia. Kiedy zobaczą, że jesteś słaby, robią wszystko,

byś poczuł się jeszcze większym zerem. Czasami lepiej być uciekającym zającem

niż popieprzonym przedstawicielem wielce myślących.

Dlaczego mający zdolność myślenia człowiek jest taki tępy? Prędzej kot by zrozumiał,

co dolega jemu właścicielowi, niż najlepszy ludzki przyjaciel ofiary życia.

Gatunek myślący nie myśli. Buahaha cóż za paradoks. Bo czemu wpieprzają się

w sprawy innych, mając swój świat, swoje zmartwienia, swoje radości, wspomnienia?

Czy nie jest to przykład głupoty i bezmyślności?

Łaaaa czy nie lepiej zostać zającem i kicać na polanie omijając dołki i wzniesienia,

zasrywając ludziom chęć władzy i zdobyczy ??

// Huh,  jeśli czujesz się urażony, wiedz, że widocznie nie rozumiesz przekazu.

Jezeli uwazasz sie za myslacego homo sapiens, wsyp sie do worka o nazwie 'abovehomosapiens'

Po prostu piszę, co myślę.