152.

Oj. Bardzo długo mnie tu nie było.

Sporo się wydarzyło od ostatniego wpisu. Chyba za dużo jak na mnie. Czasami nie ogarniam.

Po pierwsze szkoła. MASAKRA. W życiu nie miałam tylu jedynek na semestr. Zwłaszcza, że ten rok jest bardzo krótki. Ale źle również nie było. Ostatnio wycofałam delkarację do matury. Więc. Nie zdaję jej. Skupiam się na zawodowym co też nie jest łatwe. Idąc chronologicznie, to pod koniec listopada poznałam kogoś. Ta. Było miło. 2 razy. A teraz się skończyło. Ale jak to już mówiłam, nie żaluję. Wkurwia mnie tylko pewna żaba, która nie daje mi spokoju, ale jakoś sobie radzę. Z pomocą przyjaciół oczywiście. Dalej, dalej. Święta. Było dziwnie. Może tylko tyle napiszę. Sylwester spędzony z Dorotką. Milusio  było. Wódka się lała, oj lała. Nawet po dywaniku w łazience. Tsa. Później, co? STUDNIÓWKA. TAK! Tak bardzo wyczekiwana. Nie zawiodłam się. Party w pokoju hotelowym? Ha hah. Gdyby to można było tak nazwać. Co z tego, że ciągle odklejały mi się paznokcie? Ważne,  że jednak były. Robione w ostatniej chwili, ale były. Troszkę płaczu i kłótni. Ale cóż. Jakoś się żyje. Wytańczyłam się. Nogi w szpilkach odmówiły mi posłuszeństwa ok. 1 nad ranem. Później na boso. Tyle godzin bez snu. Powrót do domu o 7. 4 h snu i do Warszawy na WOŚP. Na całą noc znów. Poszłam spać po 1. Z Michałem troszkę wypiliśmy. Ale, żeby nie było. TO NIE JA SIĘ UPIŁAM. O 7 pobudka i znów bieg na autobus. Zgubiony portfel też zawsze spoko. Masakra. Nikomu nie polecam. Dobrze, że są jeszcze uczciwi ludzie na tym świecie i ktoś zwrócił mi ten portfel. Uf. Powrót do domu i odsypianie. Tak. A teraz? Znów szkoła. Codzienne wstawanie w  tą zimę wykańcza. I jak tu żyć? Od środy nie jestem w szkole, bo co? Bo śnieg. Tak mnie zasypało. Niech to się już skończy. Teraz oczekuję na ferie. Tak. 2 tygodnie leniuchowania. Chcę już. Tak bardzo.

Słuchać!