It never ends, doesn't it?

Czuję się jakbym całkowicie przejęła tego fotobloga. Jestem taka zachłanna, ale przecież mi wolno. Bo jesteś moja.

Zdjęcie strzeliłam sobie jeszcze zanim zaczęłam płakać. Ale może gdyby nie ta słaba jakość zauważyłabyś, że moje oczy są smutne.

Planowałam napisać Ci tę notkę w sylwestra, ale jako że wreszcie od 15 lat wychodze samodzielnie gdzieś poza granice mojego pokoju piszę te notkę dzisiaj, dnia 29 grudnia, kiedy i tak jestem już smutna i przez to dość sentymentalna jak plecak Twojej mamy.

Chciałam Ci po prostu podziękować. Podziękować za ten rok i te poprzednie od pierwszego dnia naszej znajomości.
Szok, że tyle ze sobą wytrzymałyśmy, prawda?
Mamy gorsze momenty, to fakt. Ale często jest to spowodowane głupotami. Ale to też jest ważne, bo umacnia nas w swojej przyjaźni.
A dobre chwile? Tych nie jestem w stanie zliczyć. Jestem Ci za nie niezmiernie wdzięczna.
Mamy tyle wspólnych wspomnień, wspólnych spraw, które śmieszą tylko nas.

"Memories are never dying", ale niektóre czasami odrzucamy w niepamięć na jakis czas.

Tych naszych na pewno nie odrzucę i mam nadzieję, że Ty też.

Cieszę się, że mam aż tyle. Że mam aż Ciebie.

Bo na Ciebie nie zasługuję i zawsze to będę podkreślać.

Nie zawsze mogę Ci dobrze pomóc, czasami bywam cyniczna również wobec Ciebie, ale wiesz, że taka jestem.

Nie mogę wykroić z siebie lepszego człowieka, którym nie jestem.

Dlatego cieszę się, że otrzymałąm ackeptację chociaż od Ciebie.

Tak bardzo Cię kocham, wiesz?

Wydaje mi się, że wiesz, ale nie odmówie sobie tej przyjemności, żeby Ci to powiedzieć po raz kolejny.

Więc życzę Ci nowego, lepszego roku. 

Dobrych ocenek z matematyczki, chemii i biologii.

Żeby Twój lajfstajl był helfi.

Żeby twoje syneczki nie dawały Ci w kość

Dużo Muszynianki, ołówków, karpi w wannie i volkswagenów passatów.

Żebyśmy zawsze były blisko siebie i żebyś znowu nie natrafiła na jakiegoś internetowego parszywca.

Żebyś znalazła wreszcie jakiegoś DOBREGO chłopaka, który bedzie Cie szanował i kochał NAPRAWDĘ, tak mocno jak ja.

Gdybym ja była chłopakiem i miała taką dziewczynę jak Ty srałabym ze szczęścia pod siebie.

Ogolnie, żeby wreszcie było dobrze.

Więc ja znów powracam w nicość.

Ale zanim to zrobię chce Ci podziekować za jeszcze cos waznego, o czym zapomniałam.

Dziękuję Ci za Naszą Małą Nieskończoność.