gyug

Dawno mnie tu nie było..

Strata bliskiej osoby... bolesna.. bardziej, niż mogło by się wydawać. Stracić kogoś na zawsze to nie to samo, co kłótnia z kolegą z klasy. Ten ktoś nie powróci, nie zobaczysz już go. Odczuwam pustkę. Ból, psychiczny.. Myślę, że to już koniec świata, mojego.. Że już nie poczuję szczęścia, nie zdobędę tej osoby, która by go zastąpiła. Jestem? Byłam silna, dopóki tego nie doświadczyłam. Wrażliwa, to na pewno. Znowu zawitały łzy, których nie było sporo czasu. Znowu setki pytań w mojej głowie, wiele myśli... Czuję ból i gniew.. To moja wina? Nic nie dzieje się bez przyczyny. Lęk i cierpienie. Czy kiedykolwiek będę mogła uśmiechać się? Czy będę mogła żyć, jak wcześniej? Czy nabiorę tyle siły i odwagi na to? Może to, że go nie ma tylko mnie wzmocni? Tęsknota.. to jest najgorsze. Tęsknisz za tymi chwilami bolesnymi lub przeciwnie, tymi najlepszymi. Zastanawiasz się, co byś zrobiła gdybyś widziała, że on Cię opuści. Nikt Ci tych wspomnień nie zabierze. Ktoś jednak może Ci tą osobę zabrać. Twoją własność. Twoją połowę serca, ciała, duszy. To dzięki niemu jestem tu. Ale teraz go nie ma.. nie będzie go.. Nie obwiniam się za to. Zawsze robiłam wszystko jak najlepiej. Nie jestem perfekcyjna, on to wiedział. Znał mnie bardzo dobrze..

Łzy.

Łzy.

Płacz.

Przepraszam.

Ja inaczej nie mogę, myśląc o tym. Ta silna dziewczynka zniknęła. 

Nie potrzebuję nikogo.

A może jednak?

Nie, nie chcę łez.

* * *

Nie zawsze to co piszę ma sens. Piszę to co czuję. Nie bierz wszystkiego na poważnie. 

* * *