ferie

Mam FERIE. Cudowne uczucie! Pierwszy raz udało mi się zrobić tak, żeby nie pisać nic w sesji poprawkowej (wow wow wow wow!). I przyznam nieskromnie, że chociaż ta sesja była najgorsza, jaką miałam to udało mi się ze wszystkim. Za szczególne osiągnięcie uznaję zaliczenie PKMów na czwórkę, co jeszcze rok temu wydawało mi się równie prawdopodobne jak przepłynięcie wpław dystansu z Brzeźna do Szwecji. Tak, jestem bardzo zadowolona i kawał dobrej, satysfakcjonującej roboty za mną. Nie było łatwo przetrwać bez ześwirowania, trust me. Kiedy w grę wchodzi korekcja kół zębatych, sprzęgła odśrodkowe, wielowypusty i wytrzymałość zmęczeniowa, człowiek przyłapuje się nawet na gadaniu do siebie albo na gadaniu przez sen. O kołach zębatych.

Sesja sesją, ale treningów odpuszczać nie wolno, także nie odpuszczałam, a chyba nawet udało mi się zwiększyć jeszcze trochę ich ilość i czas trwania.

Awansowałam w taekwondo - mogę już dumnie nosić biały pasek z żółtą belką. Setki siniaków i połamane paznokcie puszczam w niepamięć. Kopanie na głowę i łamanie desek jest tego warte.

Kocham to, co teraz robię. I wiem, że się zmieniłam, całkiem sporo, ale bardziej lubię nową Martę - łatwiej mi teraz dogadać się sama ze sobą. To bardzo ułatwia życie. Otacza mnie poza tym teraz całe mnóstwo wspaniałych ludzi, których bardzo doceniam i którym jestem bardzo wdzięczna. Za wszystko. Za obecność, za umiejętność sluchania, za wszystkie wypite razem herbaty, kawy i piwa z płatkami, za drobne gesty, życzliwe uśmiechy i wsparcie.

klik

"Ja po prostu nie chcę umrzeć bez kilku blizn."