Zdjęcie nie mające głębszego przesłania, pstryknięte przypadkiem kiedyś tam, bez dbałości o szczegóły. Po świętach pani fotograf bierze się za siebie i swoje super-zdolne modelki. Będzie kilka sesji, nowych twarzy. Obiecuję. Tymczasem skupiam się na zdrowiu, nauce, chudnięciu i uporządkowaniu burdelu w szafie, w kompie, w głowie i w sercu. Chyba, że ktoś to zrobi za mnie, ale jakos chętnych nie widzę. Od tej choroby i przesiedzianych trzech tygodniach w domu zacznę doceniać zdrowię. Naprawdę. Nie sądziłam, że kiedykolwiek takie straszne słowa przejdą mi przez myśl, ale na prawdę tęsknie za szkołą, za wstawaniem o 7. A poza tym to jak zwykle ten frajer się przyśnił, jak zwykle odpisał, jak zwykle, chce tego, czego chce ja. Przez to nie mogę się uwolnić od myślenia tak czy nie. Hura. Zaczęłam nadużywać słowa dupa. Dziwne, ale po prostu nie mogę się powstrzymać od użycia tego słowa oglądając godzinami telwizję i widząc tę stertę bzdet. Nadmierne leżenie, gapienie się w sufit, myślenie, spanie i brak możliwości na spełnianie się w swej pasji owocuje chwilową chorobą psychiczną i jakimś dziwnym czymś, które można też nazwać przewijaniu się przez mózg zbyt wielu rozmaitych, z czasem zbędnych przemyśleń. Przesłuchałam już dokładnie, kilkanaście razy 75 piosenek Hey, umiem już nawet teksty i coraz większą wagę przywiązuje do każdego dźwięku. Dziś trochę wróciłam do rzeczywistości i zamiast wstać jak co dzień o 11, otworzyłam oczy już przed 7. Ubrałam się i poszłam na zakupy, a potem nauczyłam się 6 tematów z historii, 3 z biologii i 3 z geografii. Może to przywróci mi trochę normalności.  

Duch ciało opuścił.