Blady jak opłatek i żałując już za jutro.
                                Między ciemnością, a światłem stawiam siebie jako lustro.Tam gdzie ludzkość jest duszno tam gdzie bóstwo jest pusto.                                                  

                                                Wiec gdzie jest ten jedyny co ma moc zamieniania słów w czyny.
                  To czy klęknę czy nie klęknę jest mu idealnie obojętne.
      Może lepiej dla mnie będzie gdy nie będę szukał na niebie.
  

         I zajrzę w głąb w swe wnętrze, by odnaleźć tam wiarę w siebie.                        Moc bogów kroczy z tym, który nie zna  pojęcia litości.

                              Dostąpisz łaskę gdy nigdy nie będziesz o nią prosić.

                                                          Wiatr jest nie spokojny nie lubi takich opowieści.
                     Posłuchaj, a zrozumiesz może odnajdziesz go jako pierwszy.