Wniosek.

Siedząc na wysokim krześle rozejrzałam się dokoła.

Pewność, że to nie mój czas, a na pewno nie moje miejsce spadło na mnie jak bomba. Drgnęłam.

Nie, nie nadawałam się do pubów, klubów, dyskotek i tak dalej. Moje miejsce jest w zamkniętym pokoju wpasowującym się w dziwny sposób w mój umysł. W domu czekał mnie rozgrzany, napoczęty, kuszący King i niecierpliwiłam się myśląc o Johnym, bohaterze nietypowym jak na mojego ulubionego pisarza, na myśl o którym w głowie rozlegało mi się rozczulone: "Awwww...". Moje miejsce było na łóżku między poduszkami z kocem na nogach, z kubkiem dawki teiny w ręku, miękkim świetle mojej burdelowej lampki. Mój mózg jęczał błagając o pożywkę z porządnej lektury.

Opuściłam powieki, a potem przeniosłam wzrok na rozgrzanych, spoconych ludzi skaczących w rytm muzyki.

Nie, to nie moje miejsce.

Chyba jestem typową przedstawicielką homo in domus książkus czytatus et herbatus pijatus.

___________________________________________________________________________________________

Jutro biologia. Pierwsza matura, na której mam w planach polegnąć.