już nie mogę.. pogubiałam się, zatraciłam, nawet nie wiem w którym momencie.. gdy nauczycielka wręczyła mi kolejny sprawdzian napisany na 1 myślałam, że się popłaczę. mam już dość, to mnie przerasta. nie mam siły by stawić czoła moim problemom.. tylko przed nimi uciekam.. a to doprowadza do jeszcze większej ich liczby.. chyba upadłam na dno... nie zalezy mi już na niczym.. moje ambicje gdzieś zniknęły.. zostalam sama, bez przyjaciół.. bo ich olałam.. bez wiedzy.. bo nie dałam rady.. bez miłości.. bo nie wiem, czy potrafiłabym dać z siebie tyle ile trzeba..

eh.. tak strasznie nie chcę wkraczać w rzeczywistość.. dorosłość.. te wszystkie kłopoty, wybory, rozłąki.. to, że wszystko się zmienia mimo, że nic ku temu nie robię, przeraża mnie.. boję się przyszłości.. bliskie mi osoby przestają byc bliskie.. oddalają się, opuszczają mnie powoli.. wyjeżdżają.. potrzebuję miłości, teraz, zaraz. oddam serce w dobre ręce.. Ż, gdzie jesteś, gdy Cię potrzebuję co? ;/