Moje kochanie. 

Jestem tylko człowiekiem. Popełniam błędy, uczę się na nich. Popełnie większość jeszcze raz, bo nie pamiętam wszystkich. Ale nie jestem gorsza. Gorsza byłabym gdybym wypominała komuś czyjeś błędy. Gdybym poddawała się głębokiej hipokryzji. Gorsza byłabym tylko wtedy. Więc i Ty nie bądź gorszy. 

Ludzie nie są workiem cukierków. Kiedy rozdzielisz ich między innych - nie starczy w jednym momencie. Nie. Są jednostką. Myślącą. I każdy dobierze sobie kogo chce i jak chce, bez interwencji innych. To także powinno być jasne. Myślę, że każdy zasługuje na wolność słowa i wyboru.

Nie wiesz co dzieje się w mojej głowie. Czego żałuję, kiedy kłamię, co ukryłam, co czuję. Myślę, że nigdy się nie dowiesz. Po pierwsze nie masz zamiaru, po drugie nie masz jak, więc i nie domyślaj się za bardzio, bo nadinterpretacje dużo kosztują.

Wiem trochę o ludziach. Jestem cichym obserwatorem. Niektórych znam już na pamięć i mogę im podkładać poduszkę pod twarz, bo wiem kiedy upadną. Jednak nie wiem co myślą. Niektórych znam lepiej, bo dłużej, mówiłam z nimi o rzeczach, o których nawet nie myślisz, robiłam wraz z nimi rzeczy o których nie śmiałbyś myśleć.

To, że jestem pewnie seryjnym mordercą, że mam coś takiego, że patrzę na Ciebie pare dni,  aż w pewnym momencie wyciągnę nóż i poderżnę Ci to pieprzone gardło to też nie Twoja sprawa. Nie wiesz w którym momencie, ani czy ten moment nastąpi.

Jestem tylko człowiekiem. Nie znasz mnie. Nie znasz mnie, więc nie oceniaj.