1135

Znalazłąm swój pamiętnik z przed czterech lat. Czytając go prawie się popłakałam. Tak bardzo bym chciała wrócić do tych czasów, gdzie największym problemem było to, że dostałam uwagę za rozmawianie na lekcji i nie wiedziałam jak powiedzieć mamie.

Byłą 22:22 i sms od Ciebie, właśnie wtedy zaczęłam wierzyć w magie takich godzin i, że Ty jednak myślisz.

Ciekawa jestem co mówisz, gdy ktoś pyta o mnie.

Pokochałam te chwile, w których łapałam Cię na wpatrywaniu się we mnie.

Mam głupi nawyk, uśmiecham się kiedy dostaje wiadomość od Ciebie.

Być może ten rodzaj miłości, w który wierzę, jest po prostu nieosiągalny.

Dla mnie każdy argument jest dobry żeby Cię mieć.

Chciałabym, żeby on kiedyś zdał sobie sprawę, że mógł mnie mieć, a nie miał.

Twój uśmiech sprawia, że cieszę się jak małe dziecko do lizaka.

Aneta ;*

Tumblr - zapraszam