Chłopiec w pasiastej piżamie.

18.04.2015

Film obejrzany wczoraj.
Odczucia?
Totalna rozpacz.
Depresja.
Kłębiące się myśli.
Ból.

Chyba nadszedł czas by coś zmienić.
By być lepszym człowiekiem.
Czas na refleksję.
Czas by zacząć żyć.

Litry wylanych łez podczas filmu.
Tona myśli ciążącyh niczym głaz.

Czy to były łzy z powodu filmu?
Też, lecz nie tylko.
To były łzy nad własnym życiem.
Czegoś brakuje.
Czegoś jest za mało.

Nie wiem.
Ale czuję że niedługo się dowiem.

Praca.
Pierwsze niezadowolenie szefa.
Chęć poprawy.
Chyba jestem blisko.
Ale czego?
Czegoś na pewno.

Nie wiem.
Ale się dowiem.



Za mało słów.
By to wszystko opisać.

Być może za mało książek czytam.
To i słownictwo ubogie.

Być może.

Nie wiem.

Chcę by kiedyś móc powiedzieć Tak Wiem! 

Smutno.

Sama nie wiem dla czego.

Zazdrość we mnie tkwi.
Powód mi znany.
Ale by dojść do tego chęci chwilowo brak.
Jak zawsze.

Oby to się zmieniło.
Jak najszybciej.
Póki umysł do reszty nie zepsuty.

Oby.