Jest po 2 w nocy, co jeszcze jest dla mnie dość normalną godziną żeby nie spać. Cóż, pogodziłam się z przyjaciółką także na dożynki znowu razem się wybieramy jutro.

Czasami mnie zastanawia po jaką chol*rę ja zawsze pamiętam o cudzych urodzinach bliskich mi osób a dlaczego te "bliskie" mi osoby nie pamiętają o moich chociaż kiedy milczę to niby się martwią. Zdecydowałam, iż w tym roku ich obchodzić nie będę, zrobię sobie taką krótką chwilę tylko dla siebie. Wszystko mi się wali. Nie mam weny, szlag mnie trafia ...

Chciałabym już sobotę... chciałabym już wyluzować chociaż na trochę ...

Robię się ostatnio coraz to senna. Męczy mnie już rutyna, nie mogę wytrzymać.

Brakuje mi wrażeń, jakieś zmiany byle nie drastycznej!

Jestem osobą, która narzeka całe życie, niektórzy tego nie rozumieją .. no bo jak zrozumieć kogoś przez co przechodzi kiedy ta osoba przez to nie przechodziła? Siedzi mi wszystko w głowie, te paskudne wspomnienia, które ciągle są.. które nie chcą wgl zniknąć.. ciężko jest zapomnieć coś przez co borykałam się koło 20 lat...

Nie każdy jest silny psychicznie, nie każdy się zbiera tak łatwo.. ale najgorsze jest to, że kiedy masz całe życie pecha to totalnie nic ale to nic nie zamierza się zmienić na lepsze. Jak Ci wbili nóż w plecy tak Ci będą wbijać całe życie. Gdyby dobry los istniał to już by dawno coś się zmieniło, a skoro nic nie zmienia się, dzieje się ciągle to samo to na prawdę jest coś nie tak...

Pragnęłam coś osiągnąć ale nie miałam takiej możliwości i to już się nie zmieni...

Co mi z tego grania w simsy czy rysowania, jak po chwili mi się odechciewa i wracam do tego po jakimś czasie, tylko Blingee mnie nigdy nie nudziły choć miewałam miesięczne przerwy, ale nawet teraz nie mam totalnie ochoty na nic.

Krótko mówiąc nie chodzi mi o zajęcia ale o to, że na codzień jest to samo. Kiedyś nie narzekałam aż tak bo miałam chociaż wtedy więcej znajomych w necie to wiadomo zawsze można było z kimś popisać ale wiadomo, że czasy się zmieniają i wiecznie nie ma czasu to już jest jasne, że kontakt się kończy. Brakuje mi rozmowy tak na prawdę, niby pogodziłam się z przyjaciółką choć czasami nie mogę jej wszystkiego powiedzieć bo i tak nie zrozumie ale wiem, że nie tylko ja tak mam.

Dawno nie pisałam tak długiej notki, a nieco mi lepiej, że tutaj napisałam to co mnie trapi od dłuższego czasu, chociaż tyle..