O sobie: Jaka jestem?
Gdybym znała siebie mogłabym pokusić się o wypowiedź w tym temacie.
Co jednak ma zrobić kobieta, która sama przed sobą jednoznacznie nie potrafi odpowiedzieć na pytanie, jaka jest, gdy okazuje się, że należy istotne informacje o swym zawiłym charakterze przekazać innym?
Zdałoby się zrobić to w jakiś ciekawy sposób, choć niewielką cząstkę siebie jakoś wam przybliżyć drodzy (i jakże nieliczni czytelnicy takowych opisów), lecz nasuwa się kolejne pytanie:
Jak być oryginalnym i interesującym w społeczeństwie, które istnieje od tysięcy lat?
Nie wiem.
Wiem za to, że istnieją różne typy osobowości i tak się składa, iż jeden z nich poniekąd odzwierciedla moje cechy. Dlatego oprę się na opisie owego typu i napiszę jego zmodyfikowaną wersję - konkretnie o moim ciekawym przypadku.
Chociaż kobieta jest zmienna i zanim skończę…
Mogę już być zupełnie inną osobą.
Indywidualistka.
Introwertyczka.
Wciąż z dala od innych nie mając, komu okazać całego wachlarzu uczuć, jakim dysponuje.
Chciałabym się realizować artystycznie, jednak wątpię, w posiadanie jakiegokolwiek talentu.
Kasztan.
Z zewnątrz mam kolczastą skorupkę.
Wewnątrz jednak kryje się coś, co dane jest oglądać jedynie tym najtrwalszym, nielękającym się poranić palców lub tym, którzy potrafią poczekać, aż owa skorupka sama pęknie.
Odsuwam się od innych z pozoru nie okazując uczuć, które w środku bezgłośnie i krzyczą o to by ktoś pozwolił im wydostać się na ten okrutny i niebezpieczny świat.
Tragiczna.
Romantyczna.
„Wprowadzam do doliny łez teorię sensu życia.”
Kopiowanie i rozpowszechnianie zabronione. Ja Cię nie rozliczę - od tego masz sumienie.
