Nowy Rok- nowa ja? Niekoniecznie. Nigdy nie byłam fanką noworocznych postanowień, w tym roku również takowych nie wymyśliłam. To tylko kolejna zmieniona liczba, która utrudnia życie w pracy przez pierwszy miesiąc. Jakiś pozorny przeskok w czasie, co w efekcie podświadomie niby to zmusza do jakiś zmian.

Przynajmniej patrząc na rok dwatysiacepiętnasty mogę podzielić go na parę etapów- głębokich uniesień i jeszcze głębszych upadków. 

Mimo wszystko jednak- wejście w kolejny rok przeszył mnie nutką grozy, jakieś dziwnej niepewności połączonej z przyjemnym jak dotąd uczuciem ciekawości, nienasycenia. Wiele pytań,zagwozdek- na niektóre lepiej nie znać odpowiedzi, na inne po prostu jej {jeszcze} nie ma.

Smakuję nieustannie Twoje usta- jakby w obawie przez jakąś niespodziewaną rozłąką. Powielokroć Twe ciało pokrywa delikatny dreszczyk, a moje ogarnia ciepłe powietrze, które powoli wypuszczasz z ust. Palce z impetem wplatają się w moje włosy, gdy moje natomiast zaciskają się na Twoich plecach. Płatki śniegu zza okna zerkają na nas. z zazdrością, układając przy tym corazto zabawniejsze wzory na parapecie.

Poczekasz, jeśli zegar nieumyślnie zabierze mi parę minut, jeśli mnie nie będzie na czas? To tylko chwila, chociaż dla mnie może trwać ona całe lata. Zamknięte usilnie oczy, chroniące się przez atakującym je światłem, idealnie współgrają wtedy z węchem. Im częściej czuję ten zapach, tym częściej przepełnia mnie dreszczyk, tak słodko kojący. 

Nie lubię sama sobie czegokolwiek nakazywać czy zakazywac- tutaj muszę, niejednokrotnie. Myśli jednak przelatują przez gęste zasieki, nie potrafię ich zatrzymać. Po prostu się boję.