In search of happiness
~Prolog~

Czy każdy w swoim życiu jest szczęśliwy? Czy każdy ma idealne życie? Czy niczego nikomu nie brakuje? Nie tęskni za czymś co wydarzyło się kiedyś?
Można zadawać wiele pytań tego typu, ale odpowiedzi nigdy w pełni nie poznamy. Każdy z nas przezywa życie w inny sposób, który sam sobie wybierze.
Przez większą część mojego życia nie zaznałam szczęścia, nie wiem co to jest. Czasem spacerując sobie po mieście widzę ludzi obściskujących się, wesołych, nie mających żadnych zmartwień.
Czy w rzeczywistości tak jest? Nie mam pojęcia, ale zazdroszczę tym ludziom tego, że mogą chociaż zaznać smaku szczęścia.
Dlaczego rówieśnicy w obecnych czasach krytykują innych nie patrząc się na siebie? Dlaczego poniżają ich przed innymi? Dlaczego większości sprawia przyjemność naśmiewanie się z innych?
Czy teraz nikogo nie obchodzą uczucia innych?
W przypadku dzieci wszystko jest łatwiejsze. Trudniejsze jest życie starszych. Wśród dzieci każdy się szanuje, nie ma podziału na gorszy lepszy, wszyscy są jednakowi. Ważne jest, żeby przeżyć dzieciństwo jak najlepiej, żeby mieć co wspominać, bo chociaż tam możemy być szczęśliwi.

Gdybym mogła wybrałabym całkiem inne życie niż te co teraz. Chciałabym moc chociaż raz przeżyć fantastyczna przygodę, coś ciekawego w moim życiu, coś co nie sprawia bólu. Chciałabym po prostu znaleźć szczęście? Czy to tak wiele? Czy będę miała szanse na normalne, wymarzone życie?