Nawet nie mam zamiaru zerkać na datę ostatniego wpisu i na to, że odwiedzam ten photoblog tak często, że aż w ogóle :)

Tak czy inaczej, wiele się u mnie podziało od tego czasu i szczerze... nie wiem jak długo i jak wiele musiałabym pisać, by podzielić się chociaż połową tego.

Co stało się najważniejszego u mnie? Ten Pan ze zdjęcia poprosił mnie o rekę i uświadomił mnie jak bardzo chce spędzić ze mną resztę życia. Szczęście przeogromne, zwłaszcza gdy widzę szczerość w jego oczach i słyszę prawdę w jego głosie...

i choć czasem wątpiłam w naszą przyszłość.. wiem, że ciężko mi czasem z nim żyć, lecz bez Niego jeszcze gorzej..

za słodko? Być może :) lecz dawno nie miałam okazji dzielić się tym publicznie..

Mam tylko nadzieję, że tak zostanie, że nigdy nie wrócę do tego wpisu ze łzami w oczach..

wspólna walka da nam szczęście takie, o jakim nigdy nawet nie śniliśmy..

Dziękuję, że przy takiej osobie mogę się rozwijać,

...że każdy ciężki dzień spędzony poza domem...staje się wynagrodzony, gdy mogę usnąć w Jego ramionach,

...że przy nim czuję ukojenie, spokój i wiarę w lepsze jutro,

...że mogę stać się towarzyszką jego życia.

kocham najmocniej i kochaany....

spełnienia najskrytszych marzeń <3