Pękłam.

Niszcze się sama, samodestrukcja...

Dosyć ! Mam dosyć.

Łzy, Łzy, Łzy...

Leci ze mnie ciurkiem, ulatuje ze mnie ból.

Ile razy jeszcze? Kiedy się to skończy ?

Stoisz posród drzew, słyszysz szumy, czujesz piękny wiosenny zapach.

Czujesz szczęście wszędzie, widzisz je.

Lecz nagle... szum ustał, ogłuchłeś.

Nic nie czujesz, straciłeś zapach.

Widzisz ciemność, oślepłeś.

Stoisz tak sam, jedyną emocją jaką odczuwasz to samotność, nienawiść.

Zabrano Ci coś czego nikt nie miał prawa zabrać, a jednak.

Masz wszystkiego dość, nie masz sił stać dalej w niepewności życia.

Każdy kolejny dzień jest trudniejszy od poprzedniego.

Wspominasz jak miło kiedyś było, próbujesz przywrócić uczucie szczęścia...

Ale wiesz że już nigdy nie będzie jak przedtem.

Mimo to stoisz na nogach, których jeszcze Ci nie odebrano, i usiłujesz iść dalej.

Masz nadzieje że zrobisz krok do przodu, ale wiesz że po tym wszystkim,

nie będzie to takie łatwe i że dużo musisz jeszcze poćwiczyć by to zrobić.

Dotyk, tylko on Ci został, czujesz powiew wiatru, i to niesie Cię ku przodowi.