~

Słynne jest powiedzenie "kobieta zmienną jest". Czasem nawet bardziej zmienną, niż może się wydawać. Patrząc na siebie na przykład (najbardziej subiektywny przykład z możliwych), potrafię stwierdzić, że każdego dnia jestem inna. Jak się to ma do rzeczywistości, nie wiem. I jak inni ludzie ze mną wytrzymują, też nie wiem. Za to wiem, że sama mam siebie serdecznie dość. Przynajmniej dziś. Bo wczoraj znosiłam siebie całkiem nieźle. Poza tym nadaję się dziś do wariatkowa. Będę jedną z tych spokojnych, co tylko siedzą, gapią się w punkt i nie wiedzą co się dzieje. Mniej więcej tak wyglądałam w szkole.

Ciężko zebrać mi myśli, nie wiem, co mówię. Kiedy mam tu coś sklecić, słyszę w głowie trzydzieści zdań, z których tylko jedno zdążę napisać. A teraz z kolei pustka w głowie. Ciekawe, ile to jeszcze potrwa.

Więc lepiej mnie zabij
Wyrzuć z pamięci
Lepiej odejdź, pozwól mi odejść
Lepiej zapomnij
Pozwól zapomnieć
Lepiej daj mi następną szansę

Wiem potrzebujesz tego czego ja
Nigdy mogę Ci nie dać
Nie dlatego że nie chcę Ci dać
A dlatego że sam tego nie mam
(Myslovitz, "Aleksander")

Te słowa świetnie oddają chyba wszystko to, co wyłapuję teraz ze swoich myśli i nastroju.

Ile jest we mnie osób? Odzywa się czasem chyba z pięćdziesiąt. Wszystkie mówią co innego, jedna lepsza od drugiej. Gdy się czymś przejmuję, jedna mówi "nie myśl o tym", druga dodaje "w ogóle nie myśl"; "wyłącz się, albo chociaż zmień temat". Jednak wszystko sprowadza się do tego samego! Czasem nie da się zmienić tematu, czasem w naszych głowach brzmi jedna, ta sama piosenka, choć już nam się znudziła. Pewne tematy też tak pobrzmiewają w mojej głowie. Najchętniej zaczęłabym jakiś nowy, ale żaden z poprzednich nie jest zamknięty. A nie chcę jeszcze większego bałaganu.
Ile ról odgrywam? Czy gram też w stosunku do samej siebie? Oszukiwanie się ma (jak chyba wszystko) dwie strony medalu. Choć niesamowicie mnie to przeraża, wydaje mi się jednak, że odpowiedź powinna być twierdząca.
I wreszcie: ile ról można odgrywać jednocześnie? Bo jakoś nie widzę końca listy, do cholery.

A zdjęcie z Wiednia: bilbord na stacji metra :)